Het is zondagavond, bijna zondagnacht als de laatste nieuwsuitzending begint. Met tranen in mijn ogen kijk ik ernaar. Alleen maar verdrietig nieuws. Een benefietconcert voor de slachtoffers en nabestaanden van de aanslag in Manchester ruim een week geleden waar de beveiliging driedubbel is opgeschroefd,nog altijd 21 mensen zwaargewond in het ziekenhuis in Londen na wederom een aanslag en het gevonden lichaam in Bunschoten is inderdaad van de 14-jarige Savannah. Ik merk dat het trieste nieuws, dat al zo lang onze media beheerst, me vandaag ineens wel heel hard raakt.

Ik begrijp het niet, ik kom zelf uit zo’n warm nest waar respect voor elkaar en elkaar in waarde laten altijd vanzelfsprekend is geweest. Ook in mijn eigen gezin probeer ik dat mijn zoon mee te geven. Maar buiten de muren van ons liefdevol en veilig thuis is de wereld anders, soms zo verwarrend, egoïstisch, materialistisch, maar vooral respectloos. Het maakt me niet alleen verdrietig maar ook boos.

Dat gevoel brengt me terug naar vroeger, naar het bureau onder mijn hoogslaper waar ik op mijn 13e begon met gedichten schrijven. Om mijn emoties te verwerken, in de hoop anderen een goed gevoel te kunnen geven, maar nog meer om de wereld een beetje mooier te maken. Al was het maar voor even.

Met die gedachte ben ik dan ook journalistiek gaan studeren. Om mensen te laten zien dat er ook veel mooi nieuws is. Dat de wereld niet alleen maar dood en verderf is, maar juist ook heel erg mooi. Ik geloof dan ook echt dat ieder mens een uniek, mooi verhaal heeft dat het waard is om aan de wereld te vertellen. Ik vind het een eer om die verhalen op papier (tegenwoordig meer online) te mogen zetten. Het woord is een krachtig middel, zo schreef ik al eerder in mijn blog ‘De kracht van de emotie‘. Na al het verdrietige nieuws wil ik het woord daarom nog meer inzetten, om dat respect voor elkaar terug te halen, mensen opnieuw te verbinden, maar vooral om mensen een goed gevoel te geven, blij te maken.

Om de daad bij het woord te voegen, heb ik jullie, mijn lezers nodig. Ik wil jullie vragen om het eerste woord dat in je opkomt onder deze blog in een reactie te plaatsen. Al jullie woorden ga ik week lang verzamelen om daar een mooi, positief gedicht van te schrijven. In de hoop dat ik zo, samen met jullie, de wereld weer een beetje mooier kan maken. Al is het maar voor even!