Even blijf ik op het smalle trappertje staan en kijk rond. Het is een kleine ruimte die onder andere werd gebruikt voor de aardappelopslag. Het doet me denken aan het huis van oma, die had ook zo’n kelder. Ik besef ineens dat ik tussen de wortels van mijn bestaan sta. Ik glimlach. Dat is nog eens mooie draai aan deze toch al bijzondere avond.

Vertrouwd

Het is lichtjesavond. Een jaarlijks terugkerend evenement op de begraafplaats. Ieder jaar komen we met een deel van de familie hier bij elkaar. Om samen de kaarsjes aan te steken voor al die lieve mensen die niet meer bij ons zijn. De begraafplaats voelt vertrouwd, een plek waar ik me op mijn gemak voel. En niet voor niets. Mijn betovergrootouders waren er de eerste bewoners en beheerders.

Mijn oma groeide hier op. Tijdens mijn studie interviewde ik haar over die tijd, vooral hoe het was om op een begraafplaats te wonen tijdens de oorlog. Het kwam in de krant waar ik toen stage liep. Wat was ik trots!

Wending

Met mijn tante loop ik van het graf terug naar de aula. De route is prachtig verlicht met lantaarns, een bijna sprookjesachtig gezicht. We halen nog een laatste bak koffie als mijn oog valt op een prikbord in de keuken. Tussen diverse knipsels hangt een wel heel bekend verhaal… mijn interview met oma. Ik ben verheugd en raak in gesprek met de beheerder. Jan, al 50 jaar betrokken bij de begraafplaats en een bekende van de familie. Maar Albert, zijn broer ‘is van de geschiedenis’ aldus Jan. Al jaren bezig om de historie van de begraafplaats in kaart te brengen. Hij vond mijn artikel op social media.

Zodra Albert de aula binnenstapt geef ik hem een hand. We raken in gesprek en voor ik het weet sta ik in het ouderlijk huis van mijn oma. Op de zolder. Een plek die deels nog is zoals het was sinds de bouw in 1915. Alles van hout en ronde ramen. Ook de kelder is nog deels in originele staat. Ik voel me vereerd dat ik hier mag staan. Hier is het allemaal begonnen, liggen de wortels van mijn bestaan. Ik glimlach naar Albert en dank hem uit de grond van mijn hart. de avond begon met een traan vanwege het gemis, maar eindigt met een lach. Ik ben dankbaar voor het moment maar vooral voor deze nieuwe ontmoeting.