Ik wil terug, help je mee?
‘Wat vindt u zo interessant aan interviewen?’ De man twijfelt geen seconde als hij antwoordt: ‘Mensen, ik hou van mensen, vind ik leuk spul.
tekstschrijven
De wortels van mijn bestaan
Even blijf ik op het smalle trappertje staan en kijk rond. Het is een kleine ruimte die onder andere werd gebruikt voor de aardappelopslag. Het doet me denken aan het huis van oma,
Welk woord kies jij?
Woorden. Ik geloof erin. In de kracht ervan, de emotie, het idee dat we door woorden met elkaar kunnen communiceren, elkaar begrijpen, kunnen helpen. Als je er even bij stilstaat dan zijn woorden eigenlijk best bijzonder. In het begin van mijn pubertijd ervaar ik voor het eerst bewust wat woorden met mensen kunnen doen.
Omdat ze mij de weg wijzen…
Voeten. Ik heb ze heel lang vreselijk gevonden. Niet alleen die van mezelf, maar überhaupt… voeten, wat is daar nu mooi aan?! Het antwoord kreeg ik een paar jaar terug van mijn zus.
Al is het maar voor even
Het is zondagavond, bijna zondagnacht als de laatste nieuwsuitzending begint. Met tranen in mijn ogen kijk ik ernaar. Alleen maar verdrietig nieuws.
Waar word jij echt blij van?
Het is de koudste novemberochtend van dit jaar en met mijn driejarige zoon achterop de fiets ben ik onderweg naar de gastouder. Allebei dik ingepakt met handschoenen, muts en sjaal, fietsen we zoals altijd al kletsende over wat ons die ochtend opvalt.
Is jouw kwartje ook op?
Het is woensdagmiddag, een prachtige zonnige dag en we zitten in de speeltuin. Op de picknickbank naast ons zit een jongetje, ik schat een jaar of zes, glazig naar zijn oma te kijken.
Hallo wereld!
Hallo wereld wereld, de wereld is van mij… Het zijn de eerste woorden van een kinderen voor kinderen-liedje uit 2012. ‘Huh?’ hoor ik je denken.