Een stukje kwetsbaarheid…
Ik geloof dat ik gek word. Zit ik dan ’s avonds laat, alleen op de bank. Te balanceren tussen een blij, enthousiast gevoel het ene moment naar teleurstelling en boosheid de volgende seconde. Hoezo leuk dat zelfstandig ondernemen? Wat nou fijn die vrijheid en je tijd indelen zoals jij dat wil?! Ik vind er geen moer aan. Ja, een paar weken terug, toen zag alles er een stuk rooskleuriger uit, maar nu…
Een paar dagen geleden postte ik een bericht op mijn Facebookpagina met de vraag waar ik mijn volgende blog aan zou kunnen wijden. Het leverde diverse leuke en interessante reacties op die mij ook echt aan het denken hebben gezet. Een van de tips was om ‘gewoon’ mijn wel en wee op te schrijven, een stukje kwetsbaarheid te laten zien. Ik weet nog niet met welke reden, maar die reactie ging meteen aan mij knagen. Mijn dagelijkse beslommeringen vind ik zelf niet zo heel interessant. Mijn verstand zei in dezen dus dat ik daar maar niets mee moest doen. Maar het knagende gevoel bleef en zo wint mijn gevoel het weer eens van mijn verstand.
Een stukje kwetsbaarheid, nou daar gaan we dan: Net als na een bevalling waar vaak gesproken wordt over een ‘roze wolk’- iets dat ik overigens niet heb ervaren – is er net na het starten van je eigen onderneming ook sprake van een soortgelijke ‘wolk’. In mijn geval dan. Maar misschien ken je het gevoel wel, zo niet, je kunt het je vast wel voorstellen. Je hebt je zo verheugd op dit kind, jouw onderneming, jouw trots, jouw passie. Met 1000 procent zelfvertrouwen stap je de wijde wereld van het ondernemerschap in. Hier ben ik, ik bied jullie iets heel moois, iets waardevols dat jullie verder helpt, dus meld je aan en wees welkom!
Maar dan verschijnt ineens toch die niet voorspelde grijze wolk voor de zon… en begint het keihard te regenen. Onophoudelijke dikke, vette regendruppels storten zich op mij. Ik voel hoe het enthousiasme van me wordt afgespoeld, dat de blijheid en trots langzaamaan plaatsmaken voor teleurstelling, boosheid, maar vooral onzekerheid. Want daar waar ik een paar weken terug nog de vingers onder mijn handen vandaan typte, beleef ik nu mijn eerste dip. Eerder dan verwacht. Natuurlijk, het is mij heus wel verteld, zelfstandig ondernemen is pieken en dalen. En dat is op zijn zachts gezegd niet altijd leuk. Daar staat tegenover dat ik op mijn gevoel moet blijven vertrouwen, het heeft mij tenslotte nog nooit in de steek gelaten. Blijven geloven dat het goed komt, dat het alleen maar weer leuk wordt, want dit is wat ik kan, waar ik goed in ben en heel graag nog heel lang wil blijven doen: tekstschrijven. Zodat ik jullie in een volgend blog… ach ja, wie weet.
3 november 2017 @ 10:46
Lieve Karen, het is nu aan mij om jou te steunen.
Als je, zoals ik, al 20 jaar het zelfde doet in een veranderende markt. Waardoor je het gevoel hebt dat je allang niet meer in je comfort zone zit.
En de donderwolken zich boven je hoofd samen pakken. Met een lage druk depressie dat zich ontwikkeld tot een oorkaan van bijna het hoogste niveau. Dan is het fijn dat er iemand is zoals jij!!!!
Jou starters-energie, JOU BOUGIE VONK, die je in mij geïnvesteerd hebt, heeft mij geholpen om een gat in het wolkendek te slaan. Waardoor ik weer met vernieuwde energie verder kan. DANK DAARVOOR!
Keep doing what you doing and you will be alright. Inspiratie ontstaat op momenten dat je het niet verwacht.
X Cees
7 november 2017 @ 16:48
Cees, heel graag gedaan. Ik ben dol op anderen enthousiasmeren en motiveren! En hoe fijn is het om dan te lezen dat het ook echt werkt?! Jij bedankt voor het delen van je mooie woorden en je steun. Die mooie woorden brengen mij weer even verder…
3 november 2017 @ 12:00
Zo herkenbaar die dip, ik heb er geregeld last van.
Maar….die dipmomenten brengen mij ook steeds weer verder; ze scherpen me, zetten me aan tot actie, brengen me weer terug naar mijn missie, waarom ik dit allemaal doe.
Dus ondanks het vervelende gevoel omarm ik de dipjes, …..bijna ga ik zelfs van ze houden!
7 november 2017 @ 16:45
Wat mooi Annemiek! Misschien moet ik dipjes ook eens wat meer van de positieve kant gaan bekijken;-) Dank voor je fijne reactie.
3 november 2017 @ 21:49
Lieve Ka,
Mooi omschreven!!!
Binnenkort maar eens gaan zitten om onze plannen vorm te geven?
Xxx
7 november 2017 @ 16:48
Dank je wel Charmila, dat gaan we zeker doen!
6 november 2017 @ 12:52
Leuke blog en knap dat je op deze manier je kwetsbaarheid toont. Zelfstandig ondernemen is best moeilijk. En zoals je al schrijft is het vallen, opstaan en weer doorgaan. Net als het nummer “Opzij” van Herman van Veen uit 1977. Volhouden en kijk uit naar je volgende blog. Uiteraard ook heel veel succes met je onderneming.
7 november 2017 @ 16:51
Onno, dank je we. De volgende blog is het vast weer beter!