De wortels van mijn bestaan
Even blijf ik op het smalle trappertje staan en kijk rond. Het is een kleine ruimte die onder andere werd gebruikt voor de aardappelopslag. Het doet me denken aan het huis van oma,
tekstschrijver Purmerend
Een stukje kwetsbaarheid…
Ik geloof dat ik gek word. Zit ik dan ’s avonds laat, alleen op de bank. Te balanceren tussen een blij, enthousiast gevoel het ene moment naar teleurstelling en boosheid de volgende seconde. Hoezo leuk dat zelfstandig ondernemen?
Omdat ze mij de weg wijzen…
Voeten. Ik heb ze heel lang vreselijk gevonden. Niet alleen die van mezelf, maar überhaupt… voeten, wat is daar nu mooi aan?! Het antwoord kreeg ik een paar jaar terug van mijn zus.
Al is het maar voor even
Het is zondagavond, bijna zondagnacht als de laatste nieuwsuitzending begint. Met tranen in mijn ogen kijk ik ernaar. Alleen maar verdrietig nieuws.
Hoe had ik zo stom kunnen zijn?!
In de huidige tijd van (te) veel dingen tegelijk willen doen, kan ik inmiddels een boek schrijven over mijn stommiteiten. Kleine, onschuldige fouten die snel hersteld kunnen worden, maar ook ‘grote mensen stommiteiten’ die je niet zomaar rechtzet.