Ik wil terug, help je mee?
‘Wat vindt u zo interessant aan interviewen?’ De man twijfelt geen seconde als hij antwoordt: ‘Mensen, ik hou van mensen, vind ik leuk spul.
de communicatievrouw
De wortels van mijn bestaan
Even blijf ik op het smalle trappertje staan en kijk rond. Het is een kleine ruimte die onder andere werd gebruikt voor de aardappelopslag. Het doet me denken aan het huis van oma,
Welk woord kies jij?
Woorden. Ik geloof erin. In de kracht ervan, de emotie, het idee dat we door woorden met elkaar kunnen communiceren, elkaar begrijpen, kunnen helpen. Als je er even bij stilstaat dan zijn woorden eigenlijk best bijzonder. In het begin van mijn pubertijd ervaar ik voor het eerst bewust wat woorden met mensen kunnen doen.
Een stukje kwetsbaarheid…
Ik geloof dat ik gek word. Zit ik dan ’s avonds laat, alleen op de bank. Te balanceren tussen een blij, enthousiast gevoel het ene moment naar teleurstelling en boosheid de volgende seconde. Hoezo leuk dat zelfstandig ondernemen?
Hoe had ik zo stom kunnen zijn?!
In de huidige tijd van (te) veel dingen tegelijk willen doen, kan ik inmiddels een boek schrijven over mijn stommiteiten. Kleine, onschuldige fouten die snel hersteld kunnen worden, maar ook ‘grote mensen stommiteiten’ die je niet zomaar rechtzet.
Waar word jij echt blij van?
Het is de koudste novemberochtend van dit jaar en met mijn driejarige zoon achterop de fiets ben ik onderweg naar de gastouder. Allebei dik ingepakt met handschoenen, muts en sjaal, fietsen we zoals altijd al kletsende over wat ons die ochtend opvalt.
De kracht van de emotie
Heel af en toe voel ik haar hand nog op mijn hoofd zoals op die laatste avond. Ik weet nog zo goed hoe het voelde terwijl ze tegen me zei ‘gaat het meissie?’ Het maakt me soms verdrietig maar geeft me tegelijkertijd een gevoel van rust, het is echt goed zo…